Kubadilishana kwa dola na euro kwa muda mrefu imekuwa jambo la kawaida kwa wengi. Wateja wengi wa benki mara kwa mara huuza, kununua na kubadilisha sarafu za kigeni, lakini mwanzoni baadhi yao huchanganya dhana za "kiwango cha ununuzi" na "kiwango cha kuuza".
Ili kuelewa ni kwanini kuuza pesa ni rahisi kuliko kuinunua, unahitaji kuelewa ni kiwango gani cha ubadilishaji, na ni kanuni gani zinaundwa. Ni kawaida kuita kiwango cha ubadilishaji thamani ya sarafu ya kitaifa, iliyoonyeshwa kwa sarafu yoyote ya kigeni inayobadilishwa, kwa wakati fulani kwa wakati.
Aina za kozi
Kiwango kinachojulikana rasmi cha sarafu ya kitaifa, ambayo katika nchi yetu imewekwa kila siku na Benki ya Urusi, huundwa kwa msingi wa bei ya wastani ya wastani kwenye minada ya ubadilishaji. Imehesabiwa kila siku ya biashara na huanza kutumika siku inayofuata ya kalenda baada ya kuanzishwa kwake.
Benki zinazofanya shughuli za ubadilishaji wa kigeni huweka viwango vyao vya ubadilishaji wa kigeni dhidi ya ruble. Wakati huo huo, hawaongozwi tu na kiwango rasmi cha Benki Kuu, bali pia na muundo wa usambazaji na mahitaji ambayo yameibuka katika soko, na pia na mahitaji yao wenyewe kwa pesa fulani ya kigeni. Ikiwa kiwango rasmi kimewekwa mara moja kwa siku, basi viwango vya kibiashara vya benki vinaweza kubadilika mara kadhaa ndani ya saa 1.
Benki za biashara zinaanzisha:
- kiwango cha ununuzi - bei ambayo benki iko tayari kukomboa kitengo cha pesa za kigeni kutoka kwa mteja;
- kiwango cha kuuza - bei ambayo benki huuza kitengo cha fedha za kigeni kwa wateja wake;
- kiwango cha msalaba au kiwango cha ubadilishaji - uwiano wa thamani ya sarafu 2 za kigeni zinazohusiana na kila mmoja.
Jinsi kozi tofauti zinahusiana
Benki yoyote ni shirika iliyoundwa kwa kusudi la kupata faida. Ndio sababu shughuli na sarafu ya kigeni zinategemea tume fulani. Njia ambayo imehesabiwa ni sawa na utaratibu wa bidhaa za bei.
Tuseme benki ya biashara inanunua pesa za kigeni kwenye ubadilishaji kwa kiwango rasmi. Ni wazi kwamba operesheni hii inajumuisha gharama maalum za kifedha. Ili kuzifunika, na pia kupata faida iliyopangwa kutoka kwa uuzaji wa sarafu kwa wateja wake, benki ya biashara inalazimika kuongeza thamani ya kitengo cha fedha za kigeni kwa kiwango fulani. Kwa hivyo, kiwango cha kuuza benki kwa dola au euro kila wakati kitakuwa juu kuliko kiwango kilichowekwa na Benki ya Urusi.
Wakati benki ya biashara inanunua sarafu ya kigeni kutoka kwa wateja, pia huleta gharama fulani, kwa mfano, kwa mshahara wa wanaofadhili na kwa bili za matumizi kwa majengo ambayo ofisi ya ubadilishaji iko. Kwa hivyo, kiwango cha ununuzi wa sarafu yoyote kitakuwa chini kuliko kiwango rasmi.
Kwa mteja wa benki, hali hiyo inaonekana kinyume kabisa. Anauza sarafu kwa benki kwa kiwango cha chini kuliko ile rasmi, na ananunua kwa kiwango cha juu kuliko kiwango cha Benki ya Urusi. Ndio maana uuzaji wa sarafu kwa raia na kampuni ni rahisi kuliko kununua kutoka benki.
