Benki kuu na serikali kote ulimwenguni huchapisha pesa. Wengine ni wazuri, wengine sio wazuri sana, na nchi zingine zimejifunza kuifanya vizuri sana hivi kwamba walianza kuhamisha mfumko kutoka nchi zao kwenda kwa wengine.
Nini serikali za kitaifa zinaweza kufanya na pesa zilizochapishwa
Kwanza, wanaweza kuwaingiza katika uchumi wao wa kitaifa. Katika kesi hii, na ongezeko la pesa kwenye uchumi, mwanzoni uchumi unakua. Walakini, mfumuko wa bei unafuata hivi karibuni. Kiwango kidogo cha mfumko wa bei ni faida kwa uchumi, lakini katika nakala hii hatujazingatia faida za mchakato wa kushuka kwa thamani ya sarafu.
Pili, serikali inaweza kutoa pesa kutoka kwa uchumi, lakini katika kesi hii inaanza kupungua, kwani idadi sawa ya bidhaa inabaki, na kuna pesa kidogo.
Na mwishowe, tatu, unaweza kuchapisha pesa na kuipeleka nje ya nchi kwa njia ya deni la umma, katika kesi hii, serikali ina nafasi ya kununua bidhaa kutoka nje, lakini wakati huo huo sio kuharakisha mfumko wa bei ndani ya nchi yake.
Ni nchi zilizoendelea zaidi, kama vile USA na Uswizi, zinaweza kumudu raha kama hiyo. Kwa kuwa, ili kutekeleza ujanja huu, ni muhimu kwamba nchi zingine ziko tayari kununua sarafu yako. Watu wachache wako tayari kukubali rubles au tugriks. Walakini, dola au euro zitakaribishwa kila mahali.
Je! Uhamishaji wa mfumko kutoka dola kwenda ruble hufanyikaje, au tunaingizaje mfumko kutoka Amerika kwenda nchini kwetu?
Urusi inafanya biashara na nchi zingine kwa dola, na sisi ni wauzaji wa nje. Kwa hivyo, mnamo 2018, ziada ya biashara ilifikia karibu dola bilioni 200, au rubles trilioni 13. Hiyo ni, tunauza bidhaa na huduma zaidi nje ya nchi kuliko tunavyonunua. Kumbuka, bajeti ya Urusi ya 2019 ilifikia rubles trilioni 19. Walakini, Urusi haiwezi na haitaki kusukuma pesa hii kubwa katika uchumi wa nchi yake, kwa sababu ikiwa tutaanza kusukuma ndani, tutahitaji kuuza dola na kununua rubles, ambayo itaongeza gharama ya bidhaa zinazozalishwa katika Urusi (njiani, kuongeza kiwango cha ustawi wa idadi ya watu) lakini hii itafanya uchumi ushindane.
Nini cha kufanya na pesa hizi "za ziada"?
Serikali za nchi zinazoendelea hutumia fedha hizi kununua madeni ya nchi zilizoendelea. Kwa hivyo, nchi zilizoendelea zinanunua bidhaa na huduma kutoka nchi zinazoendelea kwa kukopa pesa. Inageuka kuwa kuna mchakato wa kusukuma utajiri kutoka nchi zinazoendelea hadi zile zilizoendelea. Kwa kweli, nchi, kwa kupunguza kiwango cha sarafu zao, hudumisha uwezo wa ununuzi wa dola, euro na faranga.
Kuna aina ya mbio ambayo nchi kama Urusi, Uturuki, Brazil na nchi zingine zinazoendelea hupigania haki ya kuuza bidhaa zao kwa Merika, Uswizi na Uingereza, na huwapa IOU zao. Inageuka aina ya usawa: tunawauzia bidhaa na huduma halisi, na husafirisha deni zao kwetu.
Ni nani anayefaidika na hii?
- Hii ni faida kwa kusafirisha kampuni na serikali kutoka nchi zinazoendelea, kwani sarafu dhaifu ya kitaifa inamaanisha kazi ya bei rahisi.
- Hii ni faida kwa idadi ya watu, kampuni zinazoingiza na serikali za nchi zilizoendelea, kwani bila kuzalisha chochote, wanaweza kununua bidhaa halisi kutoka nje.
Ni nani asiyefaa?
- Idadi ya watu wa nchi zinazoendelea, kama kwa njia hii umaskini wa idadi ya nchi hizi hufanyika.
- Kwa kampuni zinazouza nje katika nchi zilizoendelea: nguvu kazi katika nchi zilizoendelea ni ghali sana.
Ni hitimisho gani zinazoweza kutolewa?
Hatuwezi kuathiri sana michakato inayofanyika katika uchumi wa ulimwengu, kwa hivyo, suluhisho moja kwa shida hii linaonekana: ni muhimu kutofautisha akiba yako kwa kununua sarafu, metali za thamani na mali zingine ambazo hazitegemei hali ya Urusi. Warusi tayari wana hatari kubwa kwa sababu ya ukweli kwamba wanapokea mishahara yao kwa ruble.
